In juli 2009 zijn wij een enorme uitdaging aangegaan. We hebben de befaamde Pennine Way gewandeld, de oudste National Trail van Groot-Brittannië. Deze route is ruim 400 kilometer lang en loopt over de ‘ruggengraat’ van het Britse eiland, the Pennines.
Net als bij de Coast to Coast Walk hebben we drie Nationale Parken doorkruist: Het Peak District, de Yorkshire Dales en Northumberland. De start was in het plaatsje Edale ten zuidoosten van Manchester en de finish in Kirk Yetholm, net over de Engels-Schotse grens.
Alfred Wainwright heeft over deze route gezegd:
“The Pennine Way offers you the experience of a lifetime,
which is not to say that it offers you continous enjoyment.
It is a tough, bruising walk and the compensations are few.
You do it because you want to prove to yourself that you are man enough to do it.
You do it to get it off your conscience.
You do it because you count it a personal achievement.
Which it is, precisely”
En dat was het ook precies. Het leverde een enorme ‘sense of achievement’. Het was zwaar, maar het landschap van Noord-Engeland vergoedde veel.
Klik hieronder voor de foto’s van de verschillende dagen.
Dag 1 en 2 Edale-Standedge
Dag 3 t/m 7 Standedge-Horton-in-Ribblesdale
Dag 8 t/m 11 Horton-in-Ribblesdale-Langdon Beck
Dag 12 t/m 16 Langdon Beck-Twiced Brewed
Dag 17 t/m 20 Twiced Brewed-Kirk Yetholm
Dag 21 en 22 Terug naar Nederland via Liverpool
Reisverslag:
Klik op de volgende linken voor het gpx-bestand (GPS eXchange Format) en voor het gdb-bestand (Garmin Database).
We hebben de route in 20 etappes verdeeld.
1. Edale-Crowden (14 mijl/22,5 km)
2. Crowden-Standedge (13 mijl/20,9 km)
3. Standedge-Hebden Bridge (15 mijl/24,1 km)
4. Hebden Bridge-Cowling (15 mijl/24,1 km)
5. Cowling-Gargrave (9 mijl/14,5 km)
6. Gargrave-Malham (8 mijl/12,9 km)
7. Malham-Horton-in-Ribblesdale (15 mijl/24,1 km)
8. Horton-in-Ribblesdale-Hawes (14 mijl/22,5 km)
9. Hawes-Keld (13 mijl/20,9 km)
10. Keld-Baldersdale (14 mijl/22,5 km)
11. Baldersdale-Langdon Beck (15 mijl/24,1 km)
12. Langdon Beck-Dufton (12 mijl/19,3 km)
13. Dufton-Garrigill (16 mijl/25,7 km)
14. Garrigill-Slaggyford (10 mijl/16,1 km)
15. Slaggyford-Greenhead (11 mijl/17,7 km)
16. Greenhead-Twice Brewed (7 mijl/11,3 km)
17. Twice Brewed-Bellingham (13 mijl/20,9 km)
18. Bellingham-Byrness (15 mijl/24,1 km)
19. Byrness-Cocklawfoot (16 mijl/25,7 km)
20. Cocklawfoot-Kirk Yetholm (11 mijl/17,7 km)
De Pennine Way is erg populair onder wandelaars. In 1990 gaf de Countryside Commission aan dat 12.000 lange afstandswandelaars en 250.000 dagwandelaars per jaar het gehele pad of delen van het pad gebruiken. Ze droegen daarmee in dat jaar £2 miljoen bij aan de lokale economie, gelijk aan ruim 150 banen.
Probleem is wel dat de populariteit van de wandeling tot substantiële erosie van delen van het pad heeft geleid. Er zijn stappen ondernomen om dit tegen te gaan, zoals het omleggen van delen van de route over steviger ondergrond en het leggen van zogenaamde ‘flagstones’ of ‘duckboards’ in delen met een zachtere ondergrond. Deze maatregelen lijken effect te hebben, alhoewel de kritiek op het overmatige gebruik van de route niet verstomd is.
Er is accommodatie beschikbaar in Youth Hostels, kampeerterreinen, B&Bs en pubs. Echter, zeker in de hogere, meer uitgestrekte delen van de route, is accommodatie soms beperkt en is het nodig soms lange afstanden af te leggen zoals in de Cheviot Hills, of af te dalen naar een dal. Er zijn ruim 500 ‘access points’ waarop de Pennine Way andere ‘public rights of way’ kruist. De route wordt ook gekruist door veel wegen en gaat door meerdere dorpen en stadjes waar goede aansluitingen te vinden zijn met het openbaar vervoer. Dat maakt het makkelijk de wandeling op te breken in kleinere stukken. Parallel aan de Pennine Way is ook een Pennine Bridleway ontwikkeld. Deze start iets verder naar het zuiden dan de reguliere Pennine Way.
Hieronder staat ook een routekaart van deze wandeling afgebeeld.